Obiekt Apartament Niebieski położony jest w miejscowości Lidzbark Warmiński. Obiekt zapewnia bezpłatne Wi-Fi we wszystkich pomieszczeniach.
Apartament znajduje się na parterze. Na miejscu zapewniono sypialnię (1), kuchnię z doskonałym wyposażeniem, w tym lodówką i zmywarką, a także salon z telewizorem z płaskim ekranem. W apartamencie zapewniono ręczniki i pościel.
Doba hotelowa od godziny 15:00 do 14:00.
W obiekcie obowiązuje zakaz organizowania wieczorów panieńskich, kawalerskich itp.
Zarządzany przez gospodarza prywatnego (osobę fizyczną)
Apartament z 1 sypialnią. In the well-fitted kitchen, guests will find a stovetop, a refrigerator, a dishwasher and kitchenware. The apartment features a tea and coffee maker, a dining area, a wardrobe, a flat-screen TV with streaming services, as well as a quiet street view. The unit has 2 beds. Apartament - 3 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 42 mkw.
Noclegi w Lidzbarku Warmińskim
Lidzbark Warmiński opis: Lecbarg w 1240 r. został podbity przez Krzyżaków. W tym roku pojawiła się pierwsza wzmianka o Lidzbarku. Rok później istniał tu już drewniany zamek krzyżacki. Jeszcze w XIV w. wybudowano ratusz, kościół i szpital. Już w 1390r. myślano o budowie wodociągu, który działał do 1904 r. W czerwcu 1440 r. Lidzbark na zjeździe w Elblągu przystąpił do antykrzyżackiego Związku Pruskiego i uznał władzę króla polskiego. W poł. XVII wieku Lidzbark bronił się przed najazdem wojsk szwedzkich. W latach 1703–1709 Lidzbark okupowali Szwedzi. Po pierwszym rozbiorze Polski w 1772 r. Warmia została wcielona do Królestwa Prus. Biskupi i kapituła stracili swą władzę, kraj podzielono na powiaty, a na zamku usytuowano garnizon pruski. 10 czerwca 1807 r. miała miejsce bitwa pod Lidzbarkiem Warmińskim. Lidzbark Warmiński z racji swojego położenia stał się głównym ośrodkiem dowodzenia Rosjan i Prusaków przeciw Francuzom. W 1816 i 1818 r. rozebrano bramy: Kościelną, Młyńską i Zamkową, gdyż utrudniały komunikację. W 1937r. miała miejsce tzw. "wojna różańcowa" – napad policji na młodzieżowe poczty sztandarowe podczas procesji Bożego Ciała. Po wyzwoleniu przez Armię Czerwoną w 1945 r. miasto było zrujnowane w 80%. W 1945 r. miasto powróciło do Polski. W 1958 roku podjęto decyzję o nieodbudowaniu z ruin Starego i Nowego Miasta, a w następnych dziesięcioleciach na pozostałościach lidzbarskiej Starówki wzniesiono betonowe blokowiska. Wyburzono również wiele cennych zabytkowych budynków, między innymi osiemnastowieczne domy w rejonie Placu Młyńskiego i ulicy Klasztornej i dziewiętnastowieczną pierzeję ulicy Wysokiej Bramy.